wyrażony

wyrażony
[виражони]
adj
виражений

Słownik polsko-ukraiński. 2014.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • jednowyrazowy — «wyrażony jednym wyrazem, zawarty w jednym wyrazie» Podmiot jednowyrazowy. Jednowyrazowe hasło …   Słownik języka polskiego

  • linearny — «wyrażony za pomocą linii, złożony z linii; linijny, liniowy» Kompozycja linearna. Ornament linearny. Linearne ujęcie. ∆ Pismo linearne «odmiana pisma sylabicznego powstałego na Krecie, którego znaki stawiano między poziomymi liniami» ∆ jęz.… …   Słownik języka polskiego

  • metaforyczny — «wyrażony za pomocą metafory; stanowiący metaforę; przenośny» Zwrot metaforyczny. Znaczenie metaforyczne …   Słownik języka polskiego

  • omowny — «wyrażony, wyrażający coś nie wprost, lecz za pomocą opisu; opisowy, aluzyjny» Zwrot omowny. Określenie omowne …   Słownik języka polskiego

  • podmiot — m IV, D. u, Ms. podmiotocie; lm M. y 1. jęz. «imienna część zdania, imienna grupa wyrazowa nazywająca przedmiot (pojęcie), o którym się w zdaniu orzeka, połączona związkiem zgody z orzeczeniem» ∆ Podmiot bierny «podmiot łączący się z orzeczeniem… …   Słownik języka polskiego

  • graficzny — 1. «wyrażony za pomocą wykresu, rysunku lub jedną z technik grafiki; dotyczący grafiki, wchodzący w zakres grafiki» Pracownia graficzna. Wystawa prac graficznych. Układ graficzny tekstu. Opracowanie graficzne tygodnika, miesięcznika itp. Szata… …   Słownik języka polskiego

  • bierny — biernyni, biernyniejszy 1. «nie wykazujący inicjatywy, obojętny, nie zaangażowany» Mieć bierną naturę. Zajmować bierną postawę wobec życia. Być biernym narzędziem w czyichś rękach. ∆ Bierny opór «opór polegający na odmowie działania, współpracy,… …   Słownik języka polskiego

  • domyślny — domyślnyni, domyślnyniejszy 1. «łatwo domyślający się; przenikliwy, bystry, przewidujący» Domyślny nauczyciel, opiekun. Domyślni uczniowie. Matka jest domyślniejsza (bardziej domyślna) niż ojciec. 2. «taki, którego trzeba się domyślić; domniemany …   Słownik języka polskiego

  • dysjunkcja — ż I, DCMs. dysjunkcjacji; lm D. dysjunkcjacji (dysjunkcjacyj) 1. biol. «przerwa między zasięgami (obszarami występowania) poszczególnych gatunków lub ich grup» 2. jęz. log. «stosunek przeciwieństwa wyrażony za pomocą wyrazów albo zdań wzajemnie… …   Słownik języka polskiego

  • eksplicytny — książk. «wyrażony explicite; jasny, wyraźny» …   Słownik języka polskiego

  • ergatywny — ∆ jęz. Konstrukcja ergatywna «konstrukcja składniowa, w której podmiot jest wyrażony w formie przypadka zależnego, zwykle celownika, np. mnie wtedy trzeba było wyjechać (w niektórych językach kaukaskich typowa konstrukcja nazywająca właściwego… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”